Daniel Dyluś to postać wyjątkowa w polskim świecie piłki nożnej, którego historia rozpoczęła się w dniu 3 grudnia 1964 roku w Nysie. Jako utalentowany sportowiec, nie tylko odnosił sukcesy jako piłkarz, ale również znacząco przyczynił się do rozwoju młodych adeptów tego sportu w roli trenera.
W ciągu swojej kariery Dyluś zdobył uznanie zarówno wśród kibiców, jak i w środowisku piłkarskim, co czyni go i inspirującą osobą, i autorytetem w tej dziedzinie.
Kariera piłkarska
Daniel Dyluś swoje sportowe życie rozpoczął w Stali Nysa, skąd przeniósł się na boiska Warmii i Mazur, gdzie kształtował swoje umiejętności. Gwardia Szczytno stała się klubem, w którym zadebiutował jako senior. Po osiągnięciu imponujących wyników w 1987 roku, jego talent został dostrzeżony przez władze Zagłębia Lubin, które zatrudniły go niebawem po debiucie. W tym właśnie klubie zadebiutował w polskiej ekstraklasie, a sezon zakończył z 27 rozegranymi meczami i pięcioma bramkami na koncie. Jednakże, mimo jego wydajności, w kolejnym sezonie nie zdobył uznania trenerów.
Wiosną 1989 roku Dyluś został wypożyczony do Miedzi Legnica, gdzie zyskał znaczną sławę, prowadząc drużynę do triumfu w Pucharze Polski w sezonie 1991/1992. Aby to osiągnąć, zdobył także tytuł króla strzelców II ligi, strzelając 19 goli, co przyczyniło się do jego łącznego dorobku 38 bramek w 85 meczach ligowych oraz 8 goli w dziewięciu meczach Pucharu Polski. Po powrocie do Zagłębia Lubin, w następnym sezonie dorzucił kolejne 15 bramek, co miało kluczowe znaczenie w walce o utrzymanie klubu w lidze.
Rok 1993 przyniósł nowe wyzwania, gdy Dyluś przeniósł się do Pniew na półtora sezonu, grając dla miejscowego Sokoła. Jesienią 1996 roku odnalazł nowe obowiązki w Francji, w Valenciennes FC, gdzie został najlepszym strzelcem zespołu, zdobywając 7 bramek w sezonie 1996/1997. Powracając do Polski, przyciągnął uwagę szkoleniowców Jezioraka Iława, a w 1996 roku przeniósł się do Stomilu Olsztyn. W trakcie sezonu 1996/1997 okazał się jednym z najskuteczniejszych napastników w zespole, osiągając 6 bramek na boiskach pierwszej ligi. Najbardziej pamiętny stał się jego strzał z 40 metrów, który przesądził o zwycięstwie Stomilu nad Widzewem Łódź (1:0).
W 1997 roku Dyluś znów postanowił spróbować swoich sił za granicą, tym razem w Finlandii, gdzie w I-ligowym zespole TPV Tampere zdobył 11 goli, zostając najlepszym strzelcem drużyny. Następnie, wiosną 1998 roku, przeniósł się do Belgii, do RRC Tournai, gdzie doznał kontuzji (skręcenie stawu skokowego oraz złamanie kości strzałkowej). W międzyczasie był także zawodnikiem Warmii Olsztyn, ale jego czas tam był krótki.
Na jesieni 1998 roku Dyluś powrócił do Polski. W ciągu kolejnych dwóch sezonów reprezentował wiele klubów, w tym Błękitnych Orneta, Pogoni Lwówek, Wartę Poznań, MKS Mława, GKS Katowice oraz Czarnych Żagań. Takie zróżnicowanie wzmocniło jego doświadczenie, a zespół z Żagania był ostatnim miejscem jego kariery, po czym zakończył sportową przygodę jako piłkarz.
Kariera trenerska
Po zakończeniu swojej kariery piłkarskiej na przełomie lat 2000-2002, Daniel Dyluś objął stanowisko dyrektora w Stomilu Olsztyn, grającym w I lidze. Jego kariera trenerska rozpoczęła się w latach 2004-2005, kiedy to prowadził drużynę Stomilu Olsztyn, jednak pomimo starań oraz wytycznych działaczy klubu, nie udało mu się wprowadzić zespołu na wyższy poziom rozgrywkowy podczas sezonu 2005/2006.
W 2006 roku Dyluś podjął się wyzwania i przez jeden sezon trenował Sokół Ostróda, który rywalizował w IV lidze. Następnie, zyskując doświadczenie, postanowił zostać wychowawcą klasy sportowej w gimnazjum, znajdującym się przy ulicy Jana Pawła II w Pasymiu. Po dwóch latach pracy z lokalną młodzieżą zdecydował się jednak zakończyć tę część swojej kariery zawodowej.
W międzyczasie, jego wsparcie miało kluczowe znaczenie dla rozwoju klubu Błękitni Pasym. Podczas sezonu 2006/2007, z jego pomocą, klub uzyskał awans do klasy okręgowej, a kolejny krok ku wyższej lidze udał się w sezonie 2007/2008, kiedy to również zdołali podnieść się na IV ligę.
Przypisy
- Marcin Makuch, Mariusz Bach: Miedź Legnica. Pół wieku piłkarskiego klubu. Legnica: Muzeum Miedzi w Legnicy, 2021 r., s. 558. ISBN 978-83-88155-76-5.
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Grzegorz Godzwon | Sławomir Maciuszek | Paweł Franczak | Grzegorz Ryś (siatkarz) | Jakub Sypek | Maciej Krzętowski | Jakub Jarosz | Jarosław Studzizba | Aleksandra Szafraniec | Barbara Bieganowska-Zając | Paweł Dytko | Marlena Rybacha | Roman Wójcicki | Krzysztof Potaczek | Patryk Szczurek | Dariusz Michaliszyn | Jerzy Tkaczyk (piłkarz) | Zygmunt Kukla (piłkarz)Oceń: Daniel Dyluś