Ferdinand Winter

Kultura i sztuka

Ferdinand Winter, urodzony w 1830 roku w Nysie, to znacząca postać w historii sztuki. Jako niemiecki malarz, zasłynął jako przedstawiciel nurty nazarenizmu oraz stylu neogotyckiego.

Twórczość Wintera koncentrowała się przede wszystkim na obrazach o tematyce religijnej, co czyniło go ważnym przedstawicielem tego gatunku w XIX wieku.

Jego życie zakończyło się 26 kwietnia 1896 roku we Wrocławiu, gdzie pozostawił po sobie bogate dziedzictwo artystyczne.

Życiorys

Ferdinand Winter przyszedł na świat w Nysie w 1830 roku. Po zakończeniu swoich studiów, które odbył w Berlinie, Monachium oraz prawdopodobnie w Antwerpii, spędził kilka miesięcy w Rzymie, gdzie przebywał od końca listopada 1856 do początku czerwca 1857. Po powrocie w 1859 roku na Dolny Śląsk, osiedlił się we Wrocławiu.

Wrocław stał się miejscem, gdzie zaprezentował swoje dzieła na wystawach w latach 1857 oraz 1859. Obrazy, które wystawiał, dotyczyły tematyki rodzajowej i powstały podczas jego pobytu w stolicy Włoch. Od tego momentu artysta zdecydował się całkowicie poświęcić malarstwu religijnemu.

Winter był członkiem Chrześcijańskiego Towarzystwa Artystycznego Diecezji Wrocławskiej, chociaż nigdy nie wszedł w skład zarządu tego towarzystwa. Po roku 1865 rozpoczął współpracę z nowo powstałym we Wrocławiu Das I. Schlesische Special-Institut für Kirchen-Ausstattung-Gegenstände, które zostało założone przez Carla Buhla.

W trakcie swojej kariery artystycznej, Ferdinand Winter dostarczał obrazy, a także ich zespoły do co najmniej 45 śląskich świątyń. Jego współpracę wspierał architekt Alexis Langer, z którym łączyły go zarówno projekty artystyczne, jak i pasja do kształtowania religijnej przestrzeni architektonicznej.

Twórczość

W trakcie swojej edukacji artystycznej Ferdinand Winter zajmował się tworzeniem obrazów rodzajowych, które mogły być podziwiane na wystawach w latach 1848, 1857 i 1859.

W Rzymie, gdzie studiował, najprawdopodobniej miał okazję zetknąć się z nurtem nazarenizmu, co odegrało znaczącą rolę w jego dalszej twórczości. Połączenie tej estetyki z elementami neogotyku w jego pracach zyskało szczególny wyraz, zwłaszcza podczas współpracy z architektem Alexisem Langerem.

Po przeprowadzce do Wrocławia, artysta skoncentrował swoją twórczość głównie na malowidłach kościelnych. W jego dziełach można dostrzec typowe cechy, takie jak całopostaciowe, frontalne wizerunki świętych umieszczone w zamkniętych, wydłużonych polach o ostrołukowych kształtach.

Charakterystyczne dla jego stylu jest również schematyczne budowanie form, które są wyraźnie oddzielone konturami, a także wykorzystanie płaskich, jednorodnych plam barwnych. Prace Wintera często wzbogacone są o złote tła imitujące grawerunek, przy minimalnym zastosowaniu modelunku oraz ograniczonym użyciu światłocienia, co nadaje jego dziełom niepowtarzalny, niemalże ikonograficzny wygląd.

Wybrane dzieła

Ferdinand Winter pozostawił po sobie szereg dzieł, które zyskały uznanie zarówno w Polsce, jak i za granicą. Oto niektóre z nich:

  • Śniadanie (1848),
  • Mała rzymska prządka (1857),
  • Pastuszek z rzymskiej Campanii (1856-7),
  • Włoska kapela żebraków przed kaplicą Madonny (1856-7),
  • Ave Maria nad Jeziorem Nemijskim (1856-7),
  • Stacje Drogi Krzyżowej (ok. 1861) – kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Wołczynie,
  • obrazy przedstawiające św. Józefa i św. Floriana do ołtarza kościoła św. Barbary w Chorzowie (1861),
  • Św. Jan Chrzciciel (1872) – obraz w ołtarzu bocznym kościoła Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Rudzie Śląskiej-Goduli,
  • Św. Józef (1872) – obraz w ołtarzu bocznym kościoła Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Rudzie Śląskiej-Goduli,
  • Św. Barbara (1873) – obraz w ołtarzu głównym kościoła Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Rudzie Śląskiej-Goduli,
  • Stacje Drogi Krzyżowej (1874-5) – kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Dobrzykowicach,
  • Wniebowzięcie Marii (1875) – obraz w ołtarzu głównym kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bielawie,
  • Św. Anna z Marią (1874-5) – obraz w ołtarzu bocznym kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bielawie,
  • Św. Józef (1876) – obraz w ołtarzu głównym kościoła św. Michała Archanioła w Prudniku (w 1901 przeniesiony do kościoła Najświętszej Marii Panny w Jasionie i przerobiony na ołtarz Matki Bożej),
  • Matka Boża wśród świętych (1879) – obraz w ołtarzu głównym kościoła Wszystkich Świętych w Gliwicach.

Przypisy

  1. Historia Kościoła – Jasiona [online], web.archive.org, 05.03.2016 r. [dostęp 22.11.2020 r.]
  2. Madonny gliwickie. Matka Boża Wśród Świętych. Gliwicki Klub Kolekcjonerów. [dostęp 28.02.2020 r.]
  3. Joanna Lubos-Kozieł: „Wiarą tchnące obrazy”: studia z dziejów malarstwa religijnego na Śląsku w XIX wieku. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2004 r.
  4. Joanna Lubos-Kozieł: Ruch odrodzenia „sztuki chrześcijańskiej” na Śląsku w XIX wieku i powstanie kościelnego nurtu malarstwa. W: Z dziejów wrocławskiego Kościoła katolickiego: Kościół w XIX wieku. Ignacy Dec, Krystyn Matwijowski (red.). Wrocław: Wydawnictwo DTSK Silesia, 2002 r.
  5. Zbigniew Kapała: Winter Ferdinand. W: Chorzowski słownik biograficzny. Edycja nowa. Zbigniew Kapała (red.). T. 1. Chorzów: Muzeum w Chorzowie, 2007 r.
  6. Ferdinand Winter (1830 – 1896). [dostęp 09.07.2013 r.]

Oceń: Ferdinand Winter

★★★★★
Średnia ocena:4.89 Liczba ocen:20