Wieża Ziębicka, znana także jako Wieża Bramy Ziębickiej lub w języku niemieckim Münsterberger Turm, to niezwykły obiekt architektoniczny, który stanowi cenny element dziedzictwa historycznego miasta. Jest to jedna z dwóch pozostałych średniowiecznych wież bramnych, które przetrwały do naszych czasów w obrębie murów obronnych Nysy.
Jej obecność w krajobrazie Nysy przyciąga zarówno turystów, jak i lokalnych mieszkańców, którzy doceniają zarówno walory estetyczne, jak i historyczne tej budowli. Wieża Ziębicka nie tylko przypomina o przeszłości, ale także stanowi ważny punkt odniesienia dla tych, którzy pragną zgłębić historię tej urokliwej miejscowości.
Historia
„Wieża została zbudowana razem z murami obronnymi w połowie XIV wieku, podczas panowania biskupa Przecława z Pogorzeli. Ten średniowieczny układ fortyfikacji obejmował cztery bramy oraz dwadzieścia osiem baszt. Mury miejskie, które powstały wówczas, były podobne w wyglądzie, aczkolwiek większe od tych, jakie dotrwały do naszych czasów w pobliskim Paczkowie. Biegnące wzdłuż dzisiejszych plantów otaczających stare miasto, zostały wzbogacone o baszty przybramne oraz wykusze. Istniał również drugi zewnętrzny mur, o czym świadczy wzmianka o międzymurzu z roku 1414.
Wieża Bramy Ziębickiej to czworoboczna, gotycka budowla, która została wzniesiona w roku 1350. Pomimo upływu lat, niemal całkowicie zachowała swoje stylowe cechy. W okresie renesansu, w XVI oraz XVII wieku, przeszła częściową przebudowę oraz podwyższenie, a w XIX stuleciu była odnawiana i ponownie nadbudowywana.
Obecnie Wieża Ziębicka stoi samotnie, ponieważ w XIX wieku zlikwidowano stare mury miejskie, aby połączyć zamknięte śródmieście z nowymi dzielnicami. Fragmenty dawnych fortyfikacji są pozostałością przy Dworze Biskupim, w pobliżu obecnego gmachu głównego PWSZ, oraz przy Bramie Wrocławskiej. Dziś wieża jest dostępna sezonowo dla turystów. Dzięki swojemu centralnemu położeniu w Nysie, stanowi doskonały punkt widokowy, z którego można podziwiać panoramę miasta.”
Architektura
Czterokondygnacyjna struktura wieży zbudowana jest głównie z tradycyjnych cegieł, które wzbogacono ciemniejszą zendrówką, tworząc w ten sposób efektowny wzór dekoracyjny. Wzdłuż zewnętrznych ścian można zauważyć regularne kwadratowe otwory, będące pozostałością po drewnianych belkach, które pełniły rolę rusztowania w trakcie budowy.
Najwyższa kondygnacja, znacznie węższa niż pozostałe, zakończona jest ozdobnym krenelażem. Dookoła tej kondygnacji rozciąga się ganek z murowanym parapetem, w którym znajdują się stylizowane strzelnice kluczowe. W górnej partii ścian dolnej kondygnacji, z wyjątkiem elewacji południowej, umieszczone są cztery prostokątne płyciny, podzielone w formie krzyżowej zdwojonej.
W górnych kondygnacjach okna mają prostokątny kształt i są zamknięte w ostrołukowym stylu. Wieża pełniła funkcję samodzielnego ośrodka obrony, do którego dostęp był możliwy wyłącznie z wysokości korony miejskich murów, na poziomie drugiej kondygnacji. Tam zachował się zamurowany otwór wejściowy, a poniżej zauważyć można kamienne konsole, znane jako kroksztyny, które kiedyś wspierały drewniany pomost.
Obecne wejście do wieży, umiejscowione w przyziemiu, wybudowane zostało w późniejszych czasach. Powyżej tego wejścia znajduje się wnęka, w której ulokowano w 1922 roku kamienną renesansową figurę lwa, prawdopodobnie stworzoną w drugiej połowie XVI wieku. Zgodnie z lokalną legendą, rzeźba ta miałaby być zdobyczą z wyprawy wojennej mieszkańców Nysy do Ziębic w 1489 roku.
Oceń: Wieża Ziębicka w Nysie