Janusz Sanocki

---

Życiorys

Wykształcenie i praca zawodowa

Janusz Sanocki zdobył swoje wykształcenie w 1973 roku, kończąc I Liceum Ogólnokształcące Carolinum w Nysie. Następnie w 1979 roku ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W tym samym roku rozpoczął pracę w Fabryce Pomocy Naukowych w Nysie, a następnie był zatrudniony w Nyskim Przedsiębiorstwie Budowlanym oraz w Opolskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego nr 1. W 1993 roku objął stanowisko redaktora lokalnego tygodnika „Nowiny Nyskie”.

Oprócz kariery dziennikarskiej, Janusz Sanocki był również autorem kilku publikacji książkowych, takich jak WoJOWnicy (NTSK, Nysa 2005, ISBN 83-908958-3-8) oraz Za oknem mur, kolczasty drut… (NTSK, Nysa 2008, ISBN 978-83-928121-0-4). Ponadto, publikował artykuły w prasie krajowej oraz lokalnej, gdzie pełnił rolę stałego felietonisty w „Myśli Polskiej”.

Działalność publiczna

Janusz Sanocki był czynny w sferze publicznej od 1977 roku, kiedy to rozpoczął działalność w Duszpasterstwie Akademickim w Krakowie, jednocześnie angażując się w kolportaż niezależnych wydawnictw. W oparciu o źródła takie jak Encyklopedia Solidarności, od 1977 do 1979 roku był członkiem PZPR; jednak w 2016 roku wskazał, że ubiegał się o członkostwo, ale nie został przyjęty.

W 1980 roku wziął udział w zakładaniu NSZZ „Solidarność” w Nysie, kierując MKZ Ziemi Nyskiej oraz będąc delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów związku, który odbył się w Gdańsku. Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku, Sanocki został internowany i przeszedł przez obozy internowania w różnych miejscach, takich jak Opole, Grodków czy Nysa. Został zwolniony 10 grudnia 1982 roku i podjął działalność w opozycji, prowadząc wydawnictwa podziemne.

W 1985 roku został aresztowany za swoją opozycyjną działalność i skazany na 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności, w zawieszeniu. W 1986 roku uczestniczył w tworzeniu Tymczasowej Rady Regionalnej NSZZ „Solidarność” Śląska Opolskiego. W 1989 roku brał udział w Okrągłym Stole, a następnie współorganizował kampanię „Solidarności” w województwie opolskim jako wiceprzewodniczący wojewódzkiego komitetu organizacyjnego.

Kolejnym istotnym momentem w jego karierze było utworzenie nyskiego Komitetu Obywatelskiego, który zwyciężył w pierwszych wyborach samorządowych w Nysie w 1990 roku. Został członkiem Kongresu Liberalno-Demokratycznego, a następnie związany był z Unią Polityki Realnej w latach 1992–1993. Po wycofaniu się z życia partyjnego, powołał do życia lokalne stowarzyszenie Liga Nyska.

W 2000 roku pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia na rzecz Zmiany Systemu Wyborczego „JOW”, którą sprawował do 2008 roku. Janusz Sanocki był również radnym miejskim w Nysie od 1994 do 2006 roku i burmistrzem miasta w latach 1998–2001. Był zaangażowany w działalność związku, będąc delegatem do Parlamentu Euroregionu Pradziad oraz członkiem rady powiatu nyskiego w 2006 roku.

W kolejnych latach, brał udział w wyborach parlamentarnych i europejskich, jednak nie odnosił znaczących sukcesów, mimo licznych prób. Został posłem niezrzeszonym, a następnie zaangażował się w ruch związany z Pawłem Kukizem, prowadząc kampanie wyborcze jako kandydat do różnych instytucji.

Janusz Sanocki zmarł 7 grudnia 2020 roku w wyniku COVID-19, a na jego pogrzebie, który odbył się na cmentarzu komunalnym w Nysie, wspomniano jego wkład w działalność publiczną oraz opozycyjną w Polsce.

Odznaczenia

Janusz Sanocki zdobył szereg ważnych odznaczeń, które podkreślają jego wkład w rozwój społeczny oraz edukacyjny w Polsce. W 2001 roku uzyskał Srebrny Krzyż Zasługi za swoją działalność na rzecz wprowadzenia demokratycznych reform w naszym kraju.

W 2017 roku natomiast, medal Komisji Edukacji Narodowej został mu przyznany przez minister Annę Zalewską. Ta nagroda była wyrazem uznania za jego zdecydowany udział w obronie nauczania historii w polskich szkołach w 2012 roku.

Warto również zaznaczyć, że w 2016 roku otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności, który jest symboliczny dla walki o wolność i niezależność, co dodatkowo podkreśla jego aktywność na tym polu.

---

Oceń: Janusz Sanocki

---