Jolanta Barska


Jolanta Danuta Barska, urodzona 11 grudnia 1965 roku w Nysie, to osoba o wielu talentach. W swojej karierze zawodowej pełniła funkcje jako samorządowiec, lekkoatletka oraz nauczycielka.

W latach 2006-2014 była burmistrzem Nysy, co potwierdza jej zaangażowanie w rozwój lokalnej społeczności.

Życiorys

Jolanta Barska to postać, która swoje życie zawodowe oraz osobiste związała z miastem Nysa. W latach 1972–1980 uczęszczała do Szkoły Podstawowej nr 1, a później kontynuowała naukę w I Liceum Ogólnokształcącym. Po uzyskaniu matury, rozpoczęła studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach. Poza tym, ukończyła również studia podyplomowe z zakresu marketingu oraz zarządzania na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, studiowała rachunkowość finansową i zarządczą na warszawskiej SGH, a także uczyła się europejskiego prawa samorządowego w Polskiej Akademii Nauk w Warszawie.

W młodości był aktywną sportowczynią, z pasją uprawiając lekkoatletykę. Swój największy sukces osiągnęła w 1984 roku, zdobywając halowe wicemistrzostwo Polski juniorów w biegu na 300 metrów. Rok później, w 1985 roku, zdobyła tytuł młodzieżowej mistrzyni Polski w biegu na 400 m. W tym samym roku zdobyła także złoty medal mistrzostw Polski seniorek w sztafecie 4 × 400 m. Jej osiągnięcia sportowe obejmują również powtórzone młodzieżowe mistrzostwo Polski w 1986 roku oraz kolejne tytuły mistrza kraju w sztafecie 4 × 400 m w latach 1987 oraz 1988. W 1987 roku zdobyła brązowy medal na 400 m podczas halowych mistrzostw Polski, a jej rekord życiowy na tym dystansie wynosi 54,51 s, ustanowiony 1 sierpnia 1987 w Warszawie. W trakcie swojej kariery sportowej reprezentowała kluby takie jak Chemik Kędzierzyn-Koźle oraz AZS Wrocław.

Po zakończeniu kariery sportowej związała swoje życie zawodowe z edukacją. Pracowała jako nauczycielka wychowania fizycznego w nyskim Zespole Szkół Ekonomicznych. Następnie przeszła do pracy w Państwowym Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, gdzie w latach 1998–2002 pełniła funkcję dyrektora opolskiego oddziału. W 2002 roku została powołana na wiceburmistrza Nysy przez Mariana Smutkiewicza, zajmując to stanowisko do 2005 roku. W ramach swoich działań jako wiceburmistrz, współpracowała z Ryszardem Knosalą przy opracowywaniu programu „Darmo studiujesz, za darmo mieszkasz” dla studentów nyskiej Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej.

Po opuszczeniu urzędów w Nysie, wyjechała do Francji, gdzie pracowała w administracji miejskiej w Taverny, korzystając z stypendium Fundacji Współpracy Polsko-Francuskiej. Po powrocie do kraju postanowiła ubiegać się o urząd burmistrza Nysy z ramienia Forum Samorządowego „Nysa 2002”. W drugiej turze wyborów, które odbyły się 26 listopada 2006 roku, pokonała Janusza Sanockiego, uzyskując 51,63% głosów przeciwko 48,37%. 5 grudnia tego samego roku została zaprzysiężona i tym samym stała się pierwszą kobietą, która objęła stanowisko burmistrza w historii Nysy. W trakcie jej kadencji zrealizowano istotne projekty, takie jak rewitalizacja fortów nyskiej twierdzy i organizacja uroczystości beatyfikacyjnych Marii Luizy Merkert promujących miasto.

W wyborach w 2010 roku uzyskała reelekcję w drugiej turze, jednak w 2014 roku nie została wybrana na kolejną kadencję. W 2018 roku z powodzeniem kandydowała do rady powiatu nyskiego z listy PSL i utrzymała mandat również w 2024 roku.

Przypisy

  1. Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 10.04.2024 r.]
  2. Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 23.10.2018 r.]
  3. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 01.12.2014 r.]
  4. Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 10.12.2010 r.]
  5. Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 10.12.2010 r.]
  6. Oświadczenie majątkowe na stronie urzędu miasta. [dostęp 10.12.2010 r.]
  7. a b c Beata Łabutin: Burmistrz Barska biegnie po sukces. gazeta.pl, 22.05.2008 r. [dostęp 10.12.2010 r.]
  8. Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994.
  9. Henryk Kurzyński. Mistrzowie Polski 1920-2005. Sztafety. „Królowa sportu”, s. 18, lipiec-sierpień 2005 r.
  10. Witold Perlikowski, Zbigniew Radzikowski, Marek Rzepa, Michał Wróblewski: Rocznik PZLA 1984. Warszawa: Polski Związek Lekkiej Atletyki, 1986.
  11. Bogusław Lisowski. W atmosferze odwilży. „Lekkoatletyka”, s. 10, marzec 1987 r.
  12. Bogusław Lisowski. Na stadionie Olimpii bez rekordów. „Lekkoatletyka”, s. 40, październik-listopad 1987 r.
  13. Henryk Jasiak. Głęboka studzienka.... „Lekkoatletyka”, s. 10, październik 1988 r.
  14. Bogusław Lisowski. Mistrzostwa bez historii. „Lekkoatletyka”, s. 7, październik 1985 r.
  15. Bogusław Lisowski. Od przybytku nie zabolała głowa. „Lekkoatletyka”, s. 23, październik 1985 r.
  16. Ani kroku w przód. „Lekkoatletyka”, s. 19, listopad 1986 r.

Oceń: Jolanta Barska

Średnia ocena:4.62 Liczba ocen:13