Johannes (Hans) Hansel, urodzony 21 kwietnia 1905 roku w Nysie, a zmarły 24 lipca 1970 roku w Beltershausen-Frauenberg, był znaczącą postacią w dziedzinie bibliotekarstwa oraz edukacji w Niemczech.
W swojej karierze pełnił rolę nauczyciela oraz wykładowcy akademickiego, a jego wkład w rozwój tych dziedzin jest nie do przecenienia.
Życiorys
Po zakończeniu nauki w liceum Carolinum w Nysie, Johannes Hansel podjął studia z zakresu germanistyki, romanistyki oraz filologii klasycznej na renomowanych uniwersytetach w Greifswaldzie, Innsbrucku oraz Paryżu. W 1931 roku uzyskał tytuł doktora na Uniwersytecie w Greifswaldzie. Równocześnie, w latach 1929–1932, zdał na tej samej uczelni państwowy egzamin, który uprawniał go do nauczania w szkołach średnich.
Przez kilka lat Hansel pracował jako nauczyciel, a swoje zaangażowanie w pracę biblioteczną rozpoczął w 1938 roku, pełniąc rolę wolontariusza w Bibliotece Uniwersyteckiej w Greifswaldzie. W 1939 roku przeniósł się do Biblioteki Państwowej w Berlinie (Preußische Staatsbibliothek), gdzie w roku 1940 zdał egzamin specjalizacyjny. W okresie od 1940 do 1942 roku pełnił funkcję bibliotekarza w bibliotece Państwowej Akademii w Braniewie, a następnie powrócił do Preußische Staatsbibliothek w Berlinie.
Po II wojnie światowej, w latach 1945–1949, Hansel był wykładowcą germanistyki na Uniwersytecie Filozoficzno-Teologicznym w Dillingen. W 1949 roku objął stanowisko pełniącego obowiązki dyrektora Biblioteki Państwowej w Fuldzie, a rok później został jej dyrektorem. W 1955 roku przeniósł się do Biblioteki Uniwersyteckiej w Marburgu, gdzie również pracował jako bibliotekarz. Od 1962 roku wykładał bibliografię i historię germanistyki na Uniwersytecie w Marburgu. W 1969 roku miał zaszczyt być profesorem wizytującym na Uniwersytecie Marylandu w College Park.
Praca „Bücherkunde für Germanisten”, wydana przez Hansela, zyskała status publikacji standaryzacyjnej, co zaowocowało jej wieloma wznowieniami w kolejnych latach.
Dzieła
Johannes Hansel jest autorem wielu znaczących dzieł, które przyczyniły się do rozwoju niemieckiej literatury oraz nauki. Poniżej przedstawiamy niektóre z jego najważniejszych prac:
- Die Maria-Magdalena-Legende. Eine Quellenuntersuchung. Postberg, Bottrop 1937 (rozprawa doktorska, Uniwersytet w Greifswaldzie, 1931),
- Entwicklung und Aufgaben der Landesbibliothek Fulda. Denkschrift zur 175-Jahrfeier. Fulda 1953,
- Festschrift für Wolfgang Stammler(inne języki) zu seinem 65. Geburtstag. E. Schmidt, Berlin 1953. (współtwórca),
- Bücherkunde für Germanisten. E. Schmidt, Berlin 1959 (9. Aufl. 1991, 10. neubearb. und erweitete Auflage bearb. von Lydia Kaiser unter dem Titel „Literaturrecherche für Germanisten“. Erich Schmidt, Berlin 2003),
- Personalbibliographie zur deutschen Literaturgeschichte. E. Schmidt, Berlin 1967 (2. neubearb. und ergänzte Auflage von Carl Peschek. Erich Schmidt, Berlin 1974, ISBN 3-503-00771-7),
- Friedrich-Dürrenmatt-Bibliographie (= Bibliographie zum Studium der deutschen Sprache und Literatur, Bd. 3). Gehlen, Bad Homburg v. d. H. 1968.
Przypisy
- Alexandra Habermann, Rainer Klemmt, Frauke Siefkes: Lexikon deutscher wissenschaftlicher Bibliothekare 1925–1980. Klostermann, Frankfurt 1985 r., s. 109–110
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Henryk Okarma | Martin Freund | Heinrich Fiedler | Janusz Węc | Jarosław Mamala | Hertha Sponer | Konrad Bloch | Karl Sczodrok | Rafał Tataruch | Leszek Wojciechowski | Agata Zagórowska | Bernhard WalkeOceń: Johannes Hansel