Dzwonnica znajdująca się przy bazylice pod wezwaniem św. Jakuba i św. Agnieszki w Nysie to obiekt, który zachwyca swoją architekturą. Jest to wybitny przykład późnogotyckiego stylu, charakteryzujący się monumentalnością oraz czterokondygnacyjną formą, przypominającą włoską kampanilę.
Wieża usytuowana jest w pobliżu północno-zachodniego narożnika kościoła, w odległości około 20 metrów od samej świątyni. Stanowi ona jeden z nielicznych zachowanych w Polsce średniowiecznych wolnostojących dzwonnic, co czyni ją jeszcze bardziej wyjątkową.
Dzwonnica ta jest zaliczana do najcenniejszych zabytków Nysy, będąc nie tylko elementem krajobrazu architektonicznego miasta, ale również świadectwem jego bogatej historii i kultury.
Budynek
Obiekt, który mierzy 43 metry wysokości, jest częściowo inspirowany wieżami kościelnymi katedry wrocławskiej. Jego konstrukcja opiera się na kwadratowym planie, a zewnętrzna powierzchnia została wykonana z cegły pokrytej kamienną wykładziną.
W narożnikach budowli znajdują się cztery pary solidnych, schodkowych skarp, które nadają mu dodatkową forteczność. Południowo-zachodni fragment bryły zdobi wieloboczna wieżyczka, w której umieszczono kamienną klatkę schodową prowadzącą na taras dzwonnicy.
Interesującym elementem architektonicznym jest liczna dekoracja rzeźbiarska, której autorzy pozostają nieznani. Na zachodniej ścianie wbudowano kamienną płytę z datą „1512 r.”, co podkreśla historyczne znaczenie tego miejsca.
Dzwony
W latach 1512–1945 we wnętrzu dzwonnicy znajdowała się konstrukcja nośna wykonana z drewna, na której zawieszone były dzwony, tworząc charakterystyczny krajobraz tej monumentalnej budowli.
Święty Jakub
Największym dzwonem w tym pięknym kompleksie jest Święty Jakub. Został on odlany w Nysie w 1494 roku przez ludwisarza Bartłomieja Lindenradta. Jego masa wynosi aż 8200 kg, a średnica to imponujące 225 cm. Wydaje dźwięki w tonacji B, co czyni go jednym z najwcześniejszych dzwonów, które zachowały się na Śląsku. Nie sposób nie zauważyć, że pod względem rozmiaru, ustępował jedynie największym dzwonom ówczesnej Europy.
W wyniku rekwizycji dokonanych przez rząd III Rzeszy w latach 1941–1942, dzwon ten ocalał, pozostając jedynym, który przetrwał do końca wojny. Niestety, w 1945 roku uległ on zniszczeniu podczas pożaru; spadł z ponad 30 metrów, roztrzaskując się na kawałki. Pozostałe fragmenty wykorzystano w latach pięćdziesiątych XX wieku do odlania dwóch nowych dzwonów.
Święta Anna
Na trzeciej kondygnacji dzwonnicy wisiał dzwon o nazwie Święta Anna, który był drugim pod względem wielkości dzwonem, osiągając średnicę 1,57 metra. Został wykonany w 1518 roku, a w 1942 roku przeniesiono go do Kolonii, co czyni go nieco mniej dostępnym dla obecnych zwiedzających.
Inne większe dzwony przed rokiem 1945
- Matura (1545-1942),
- Dzwon zmarłych (1645-1942),
- Stara Matura (1646-1917),
- Święty Franciszek (1890-1917),
- Dzwon Jadwigi (1934-1942),
- Dzwon Chrystusa Króla (1934-1942),
- Nowa Matura (1937-1942).
Święty Maciej
Obecnie w dzwonnicy wisi także Święty Maciej, który pierwotnie należał do wieży ratuszowej w Nysie. Dzwon ten, po tragicznym pożarze, został przetopiony, a następnie na nowo odlany. Zachowano na nim średniowieczne inskrypcje, w tym napis z pierwotną datą jego odlania, która przypada na 1498 rok.
Inne większe dzwony po roku 1945
- Ave Maria,
- Święta Agnieszka,
- Najświętsza Maryja Panna,
- Anioł Stróż,
- Święty Stanisław Kostka,
- Święta Barbara,
- Święty Franciszek Ksawery,
- Święty Andrzej Bobola,
- Święta Monika,
- Święty Jacek,
- Święty Józef,
- Święty Stanisław Biskup.
Stan obecny
W chwili obecnej na czwartej kondygnacji dzwonnicy znajduje się dziewięć dzwonów oraz zegar z kurantem, który został ufundowany w 2003 roku, stanowiąc prawdziwą ozdobę tego historycznego miejsca.
Historia
Historia dzwonnicy przy bazylice św. Jakuba i św. Agnieszki w Nysie sięga 1474 roku, kiedy to rozpoczęto jej budowę w czasach biskupa Rudolfa von Rüdesheim (1468-1482). W początkowych planach przewidywano, że wysokość budynku wyniesie od 100 do 120 metrów. Pierwsze dwa poziomy zrealizował Mikołaj Hirz, mistrz budowlany, który najprawdopodobniej przybył z Nadrenii. O tych informacjach świadczą zachowane tablice fundacyjne, umieszczone nad wejściem oraz pod głównym oknem dzwonnicy.
W 1493 roku, za rządów biskupa Jana IV Rotha (1482-1506), ukończono trzecią kondygnację. Budowa trwała z przerwami aż do 1548 roku, lecz nigdy nie osiągnięto zakładanego celu. W 1516 roku, z fundacji kolejnego biskupa Jana Thurzo (1506-1520), postawiono czwartą kondygnację, jednak wkrótce pojawiły się poważne problemy. Kryzys gospodarczy spowodował brak funduszy na dalsze prace, a zmiany w estetyce – z gotyku na renesans – również wpłynęły na decyzje budowlane.
Najważniejszym powodem wstrzymania budowy okazała się jednak niestabilność gruntu, która była znacznie poważniejsza, niż zakładano. Wieża zaczęła osiadać i przechylać się w niebezpieczny sposób. Wobec tej sytuacji postanowiono zakończyć prace i przykryć 43-metrowy obiekt dachem, mimo że jego wysokość była trzykrotnie niższa od pierwotnych zamierzeń. Z planów dotyczących budowy piątej i szóstej kondygnacji zrezygnowano bez szans na realizację.
Zgromadzone materiały miały być wykorzystane do budowy kamiennego mostu w drugiej połowie XVI wieku, który zlokalizowano niedaleko Bramy Wrocławskiej. Do dziś można oglądać ruiny filarów tego mostu na rzece Nysie Kłodzkiej, pomiędzy mostem kolejowym a progiem wodnym przy kościele św. Elżbiety. Dzwonnica, od pięciu stuleci, pełni swoją podstawową funkcję, a w XIX wieku dodatkowo stała się miejscem obserwatorium astronomicznego.
Obiekt ten przeszedł przez wiele trudnych chwil, z których najtragiczniejsza miała miejsce podczas II wojny światowej. W latach 1941-1942 zarekwirowano wszystkie dzwony, z wyjątkiem Świętego Jakuba, który jednak zniszczono w 1945 roku podczas walk o miasto. W następnych latach, w latach pięćdziesiątych, miała miejsce odbudowa wypalonego wnętrza dzwonnicy, a drewniana więźba została zrekonstruowana, na której zawieszono nowe dzwony.
Od 2009 roku w dzwonnicy systematycznie przeprowadzane są prace renowacyjne elewacji, połączone z rekonstrukcją gotyckich zdobień, co pozwala na zachowanie tego cennego zabytku dla przyszłych pokoleń.
Skarbiec św. Jakuba
Na pierwszych trzech piętrach zorganizowano przestronną galerię, w której znajduje się ekspozycja znana jako Skarb św. Jakuba.
W nowoczesnym wnętrzu umieszczono eleganckie gabloty, w których podziwiać można cenne, zabytkowe dzieła sztuki złotniczej.
W tej wyjątkowej kolekcji zgromadzono unikatowe przedmioty, które zostały odnalezione pod prezbiterium kościoła św. Jakuba oraz w piwnicy plebanii.
W szczególności wyróżniają się wyroby nyskich złotników, które stanowią świadectwo lokalnej sztuki sakralnej, a także inne piękne eksponaty, takie jak ornaty, meble oraz różnorodne artefakty.
Zegar, krzyż i tablice pamiątkowe
Na zachodniej części dzwonnicy umieszczono szereg istotnych elementów, które mają znaczenie zarówno historyczne, jak i religijne dla lokalnej społeczności.
- zegar z kurantem oraz podświetleniem diodowym, który został montowany w 2003 roku,
- krzyż z inskrypcjami „W krzyżu miłości nauka” oraz „W tym znaku zwyciężysz”,
- tablica pamiątkowa, która upamiętnia półwiecze istnienia Armii Krajowej oraz oddaje hołd poległym żołnierzom tej formacji, ceremonię odsłonięcia zorganizowano 15 września 1991 roku,
- tablica okolicznościowa, dedykowana ofiarom pomordowanych rodaków, została wmurowana oraz uroczyście odsłonięta 30 listopada 2003 roku, by uczcić sześćdziesiątą rocznicę masowych mordów Polaków na Wołyniu i Kresach Południowo-Wschodniej Polski, dokonanych przez UPA i OUN.
Pozostałe obiekty w kategorii "Inne obiekty":
Karłów (Nysa) | Państwowa Akademia Nauk Stosowanych w Nysie | Spółdzielnia Pracy Cukry Nyskie | Fontanna Trytona w Nysie | Miejski Zakład Komunikacji w Nysie | Hala Nysa | Park miejski w Nysie | Skarbiec św. Jakuba | Nagrobek Wacława II legnickiego | Carolinum (Nysa) | Stadion Polonii Nysa | Muzeum Powiatowe w Nysie | Jędrzychów (Nysa) | Dom Wagi Miejskiej w NysieOceń: Dzwonnica przy bazylice św. Jakuba i św. Agnieszki w Nysie